Mısır’ın Nil Vadisi’ndeki ‘Nazlet Khater 2’ isimli arkeolojik alanda 1980 yılında bulunan iskelet kalıntıları üzerinde yapılan antropolojik tahliller, kalıntıların 17-29 yaşları ortasında bir erkeğe ilişkin olduğunu ortaya koydu. Kalıntıların sahibinin yaklaşık 160 santimetre uzunluklarında ve Afrika kökenli olduğu anlaşıldı.
Mısır’da bulunan Homo sapiens kalıntılarının en eski örneği ve dünyadaki en eskilerden biri olma özelliği taşıyan iskeletin kalıntılarını inceleyen araştırmacılar, topladıkları dijital manzaraları kullanarak yüz canlandırması oluşturdu.
Arkeofili’nin aktardığına nazaran, çalışmanın birinci müellifi Moacir Elias Santos, “İskelette, kaburgaların, ellerin, sağ kaval kemiğinin orta-alt kısmı [bacak kemiği], sol kaval kemiğinin alt kısmı ve ayaklar üzere birtakım kayıplar olmasına karşın, kemiklerin birçok korunmuş. Lakin yüz canlandırması için ana yapı olan kafatası epey yeterli durumdaydı” tabirlerini kullandı.
Araştırmacılar kafatasının çenesi ve bu çenenin daha çağdaş çene kemiklerinden nasıl farklı olduğunu inceledi. Bir grafik uzmanı olan ortak araştırmacı Cícero Moraes, “Kafatası, genel manada çağdaş bir yapıya sahip fakat bir kısmı, çağdaş insanınkinden çok daha sağlam olan çene üzere arkaik ögelere sahip. Kafatasını birinci kere gözlemlediğimde bu yapıdan etkilendim ve birebir vakitte yüzü canlandırdıktan sonra nasıl görüneceğini merak ettim” dedi.
Araştırmacılar, fotogrametri olarak bilinen bir süreçte imajları dijital olarak bir ortaya getirerek, sapiens’in iki sanal 3B modelini oluşturdu. Modellerden birincisinde sapiens’in gözleri nötr bir durumda kapalıyken ikincisinde dağınık siyah saçlı ve kesilmiş sakallı genç bir erkeğin yer aldığı daha sanatsal bir yaklaşım sergilendi.
Moraes modellemeler hakkında şunları söyledi:
“Genel olarak beşerler, yüz canlandırmanın, sonucun hayattaki şahısla yüzde 100 uyumlu olduğu Hollywood sinemalarındaki üzere çalıştığını düşünür. Ancak gerçekte, pek o denli değil. Yaptığımız şey, mevcut istatistiksel datalarla yüzün nasıl olabileceğini yaklaşık olarak kestirim etmek ve ortaya çıkan çalışma çok kolay bir yapıdır. Fakat tarihi karakterlerle çalışırken bireyin yüzünü insanlaştırmak her vakit değerlidir, zira yapıyı saç ve renklerle tamamlayarak halkla özdeşleşme daha fazla olacak, ilgi uyandıracak ve makul bir bahis yahut bir bütün olarak arkeoloji ve tarih hakkında daha fazla çalışma isteği uyandıracaktır.”
Araştırmacılar, bu eski beşere bir göz atmanın, arkeologların insanların vakit içinde nasıl evrimleştiğini daha yeterli anlamalarına yardımcı olabileceğini umuyor. Santos, “Bu bireyin 30 bin yaşın üzerinde olması, onu insanın evrimini anlamak için kıymetli kılıyor” diyor.