Atatürk Kültür Merkezi’nde, Kültür ve Turizm Bakanlığı ve İstanbul Devlet Folk Müzik Topluluğu tertibi ile, Ahmet Kaya’nın seslendirdiği müziklerin yorumlandığı ‘Özgün Müzikte Bir Portre, Ahmet Kaya’ konseri düzenlendi.
Konserde 4 vokalist, 19 kişilik orkestra Ahmet Kaya’ya müzikleri ve daha evvel yorumladığı toplam 16 eser çaldı. Konsere katılan yüzlerce kişi Kaya’nın müziklerine eşlik etti. Konserde, Kum Üzere, Şafak Türküsü, Söyle, Yakamoz, Kendine Yeterli Bak üzere müzikler izleyicilerden ağır alkış aldı.
“HARBİYE AÇIKHAVA TİYATROSU’NDA İZLEME FIRSATI BULMUŞTUM”
Konsere katılanlardan Coşkun Hurlu, “Hem heyecanlıyım hem çok duygusalım. Çok sevdiğim bir sanatçıydı, Allah rahmet eylesin. Sadece vücudu ortamızdan ayrıldı, biz müzikleriyle yaşatıyoruz onu. Çok uzun vakit evvel Harbiye Açıkhava Tiyatrosu’nda izleme fırsatı bulmuştum. daha da nasip olmadı. Yattığı yerde ruhu şad olsun” diye konuştu.
İlk kere Ahmet Kaya yapıtlarını bir konserde dinleyeceğini söz eden Kemal Özay, “Ahmet Kaya Türkiye’de özgün müziğin en kıymetli köşe taşlarından birisidir. Kendisini çok özlüyoruz. Bu akşam onu tekrar anmaya geldik. Ben daha evvel hiç canlı dinleyemedim, o yüzden çok üzgünüm, çok pişmanım fakat 90’lı yıllardan beri bütün albümlerini dinledim. Bizim için çok değerli bir insan” dedi.
Ahmet Sait Soyfidan, “Ahmet Kaya’nın hislerimi yansıttığını düşünüyorum, bilhassa mutsuz olduğum vakitlerde. 18 yaşındayım, ben doğmadan evvel vefat etmiş. Canlı dinleme fırsatımız olmadığı için burada olmak bizim için hoş oldu” tabirini kullandı.
“EVİNE HIRSIZ GİRDİĞİ HABERİNİ ALDI, ‘SÖYLE’Yİ YAZDI”
Ahmet Kaya’nın orkestrasından bağlama sanatkarı Ümit Yılmaz, da şunları söyledi:
“Ahmet Kaya ile 10 yıl bir arada çaldık. 90’larda tanışmıştık, abi-kardeş üzere olduk. Bir anımı anlatmak isterim. Avrupa’daydık, Almanya’dan İsviçre’ye giderken çok yağmurlu ve rüzgarlı bir havada seyahat yapıyorduk. 6 kişilik bir orkestra bir de Ahmet abi minibüsteydi. O vakitler cep telefonu da yaygın değil, bir tek Ahmet abide var. Ahmet Ağabeye telefon geldi Gülten abla aradı, oysaki İstanbul’daki konutlarına hırsız girmiş.”
“Kederlendi, ‘Neyse, olur gözüm, boşver’ dedi. Sonra daldı, seyahat sırasında hava da makus derken bir melodi mırıldanmaya başladı, bana yanımda nota kağıdı olup olmadığını sordu. ‘Ümit nota kağıdı yanında mı?’ dedi, nota kağıdını çıkardık. ‘Söyle’ müziğini o minibüste yazdı. İstanbul’a döndüğümüzde o müziğin kaydına da ben girdim. Bu türlü yüzlerce anımız var. Yeri cennet olsun.” (DHA)